ชีวิตบนรถตู้ของฐาปนี ตอน คืนสู่เหย้า ส้วมจุฬาฯ
จุฬาฯ เป็นสถานที่แห่งความทรงจำมากมายของฉัน เป็นที่ๆฉันได้เรียน ได้เล่น ได้รัก และ......ได้ขี้ ใช่แล้วค่ะ ทุกคนอ่านไม่ผิดหรอก ฉันเชื่อว่าเกือบทุกคนเคยขี้ที่มหาลัย ฉันก็เคยขี้ที่มหาลัย แต่ในวันนี้ มันไม่ใช่การขี้ปกติก่อนการขึ้นเรียนเหมือนทุกๆวันใน 4 ปีที่ผ่านมา วันนี้ก็เป็นเช้าวันจันทร์ วันแรกของสัปดาห์ วันแรกที่ต้องกลับไปทำงาน เหมือนวันจันทร์ทั่วๆไป และก่อนไปทำงานทุกๆวัน ฉันต้องขี้ ก่อนออกจากบ้าน ว ันนี้ก็เหมือนปกติ ฉันก็ขี้ก่อนออกจากบ้าน รอรถเมล์ ต่อรถตู้ แต่...มันเริ่มไม่ปกติตรงที่ ขณะที่ได้ขึ้นรถตู้พันธ์ทิพย์-มาบุญครอง ท้องไส้ของฉันก็เริ่มปั่นป่วน เอาล่ะวะ มาแน่ๆเลย ไม่เป็นไร ทนถึงที่ทำงานยังพอไหว ไม่ถึง 1 ชั่วโมงหรอก รถตู้ออกเดินทางปุเลงปุเลง ขึ้นทางด่วนอย่างอืดอาดเพราะฝนเริ่มตก และรถก็เริ่มติด แต่ไม่เป็นไรค่ะ รถมันยังพอไหลไปเรื่อยๆ ฉันข่มตาหลับเพื่อให้สมองลืมไปว่า ปวดขี้ ระหว่างที่ข่มตาหลับทั้งที่หูรูดทำงานหนักอยู่นั้น ก็เกิดเสียงดัง ตึ้งง!! และรถตู้โดยสารที่ฉันนั่งมาก็หยุดการเคลื่อนตัวลง พร้อมกับเสียงสบถอย่างหัวเสียของคนขับรถตู้ ใช่...