ชีวิตบนรถตู้ของฐาปนี ตอน คืนสู่เหย้า ส้วมจุฬาฯ

จุฬาฯ เป็นสถานที่แห่งความทรงจำมากมายของฉัน
เป็นที่ๆฉันได้เรียน ได้เล่น ได้รัก และ......ได้ขี้
ใช่แล้วค่ะ ทุกคนอ่านไม่ผิดหรอก ฉันเชื่อว่าเกือบทุกคนเคยขี้ที่มหาลัย
ฉันก็เคยขี้ที่มหาลัย แต่ในวันนี้ มันไม่ใช่การขี้ปกติก่อนการขึ้นเรียนเหมือนทุกๆวันใน4ปีที่ผ่านมา

วันนี้ก็เป็นเช้าวันจันทร์ วันแรกของสัปดาห์ วันแรกที่ต้องกลับไปทำงาน เหมือนวันจันทร์ทั่วๆไป และก่อนไปทำงานทุกๆวัน ฉันต้องขี้ ก่อนออกจากบ้าน

วันนี้ก็เหมือนปกติ ฉันก็ขี้ก่อนออกจากบ้าน รอรถเมล์ ต่อรถตู้ แต่...มันเริ่มไม่ปกติตรงที่ ขณะที่ได้ขึ้นรถตู้พันธ์ทิพย์-มาบุญครอง ท้องไส้ของฉันก็เริ่มปั่นป่วน เอาล่ะวะ มาแน่ๆเลย ไม่เป็นไร ทนถึงที่ทำงานยังพอไหว ไม่ถึง 1 ชั่วโมงหรอก 

 
รถตู้ออกเดินทางปุเลงปุเลง ขึ้นทางด่วนอย่างอืดอาดเพราะฝนเริ่มตก และรถก็เริ่มติด แต่ไม่เป็นไรค่ะ รถมันยังพอไหลไปเรื่อยๆ ฉันข่มตาหลับเพื่อให้สมองลืมไปว่า ปวดขี้

 
ระหว่างที่ข่มตาหลับทั้งที่หูรูดทำงานหนักอยู่นั้น ก็เกิดเสียงดัง ตึ้งง!! และรถตู้โดยสารที่ฉันนั่งมาก็หยุดการเคลื่อนตัวลง พร้อมกับเสียงสบถอย่างหัวเสียของคนขับรถตู้

 
ใช่ค่ะ ไอ้คนขับรถเบื๊อกมันเบรคไม่ทัน เอารถตู้ไปจูบตูดรถคันข้างหน้า เวรละค่ะงานนี้ ผู้โดยสารคนอื่นอาจจะกระวนกระวายใจที่จะเข้างานสาย น้องจุฬาที่นั่งมาด้วย2-3คนอาจจะกระวนกระวายว่าจะไปสอบไม่ทัน แต่ใครเลยจะรู้ ว่าฉันที่นั่งหน้าสวยๆอยู่ที่แถว2ของรถตู้ กำลังกระวนกระวายว่า ขี้กูจะหลุดมั้ย 

 
พอเริ่มกระวนกระวาย ความเครียดเริ่มสั่งการไปให้ลำไส้เกิดอาการบิดตัว อาการปวดขี้เริ่มก่อตัวสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว เอาไงดีวะ จะลงไปนั่งอุอิที่ห้องน้ำทางด่วนระหว่างที่รอรถตู้อีกคันมารับผู้โดยสารดีมั้ย แต่ ถ้าฉันวิ่งเข้าห้องน้ำไปแล้วรถมาพอดีล่ะ ฉันก็ติดอยู่บนทางด่วนน่ะสิ โอ้ไม่นะ หรือจะลางานกับหัวหน้าเลยดี บอกว่า หนูท้องเสียกระทันหันค่ะ แล้วกลับไปขี้ที่บ้าน โอ้ย ณ จุดๆนั้นชีวิตสับสนอย่างมาก รออยู่ครึ่งชั่วโมงกว่ารถตู้คันใหม่ก็มา ป๊าดดดด ถ้าวิ่งเข้าห้องน้ำไปป่านนี้ก็เรียบร้อยสบายโล่งแล้วค่ะ !! 

แล้วฉันก็ขึ้นรถตู้คันใหม่ และข่มตาหลับ อดทน จนหูรูดชา นั่งต่อมาจนรถลงทางด่วนถนนพระราม4 เอาล่ะค่ะ ใกล้ถึงปลายทางของฉัน BTSสยามแล้ว แต่มันไม่ไหวจริงๆ ณ จุดๆนี้ ฉันรอไปจนถึงที่ทำงาน BTSเอกมัยไม่ไหวแล้ว สมองก็คิดไปว่า BTS สยามมีห้องน้ำตรงไหน มาบุญครองจะเปิดรึยัง แล้วพนักงานBTSเค้าฉี่กันยังไง มันต้องมีห้องน้ำซักที่สิ แต่ตรงไหนล่ะ และเหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายจะอวยพรให้ฉัน ฉันเป็นเด็กดีของมหาลัยนะ ใช่แล้ว รถตู้ผ่านหน้าจุฬาฯ รถตู้ที่ฉันนั่งมาเรียนตลอด4ปีในจุฬาฯ 

เย่สสสสสสสส 

"จอดอุโมงค์ด้วยค่ะ"
ฉันพูดด้วยเสียงดังฟังชัดฉะฉาน ประหนึ่งว่า ถ้ามึงไม่จอดกูจะขี้ตรงนี้แน่ๆ
รถตู้จอดลง ฉันรีบลงจากรถ ลอดอุโมงค์ ข้ามถนนมายังคณะวิทยาศาสตร์อันเป็นที่รัก และพุ่งตรงไปยังห้องน้ำตึกแถบชั้น2 ห้องสุขาอันเป็นที่โปรดปรานของฉันสมัยเรียน เท่านั้นแหละค่ะ ฉันไม่เคยเข้าใจความหมายของคำว่าห้องสุขาเท่ากับวันนี้มาก่อนเลย ความสุขอยู่ไม่ไกล ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ฉันรักจุฬาฯ แันรักห้องน้ำตึกแถบ นี่มันสวรรค์ชัดๆ

วันนี้ฉันไปทำงานสาย1ชั่วโมง ฉันโทรบอกหัวหน้าหลังจากปล่อยอารมณ์ตามสบายในห้องสุขาสุดที่รักว่า "รถตู้ที่หนูนั่งมาชนค่ะ และหนูท้องเสียก็เลยแวะเข้าห้องน้ำที่จุฬา" หัวหน้าก็บอกจ้ะๆ ค่อยๆมา พอมาถึงที่ทำงาน ทำไมพี่ๆถามว่า "รถเสียหรอ" 

เอิ่มมม รถตู้ชน ท้องเสีย สมาส สนธิเป็นรถเสียได้ยังไง "ก็โอเคอ่ะค่ะ"

ฉันไม่คิดว่าเช้านี้เป็นวันซวยเลย เพราะมันเป็นเรื่องที่ดีมาก ที่ทำให้ฉันเข้าใจความหมายของคำว่า "สุขา"ได้ลึกซึ้งมากขึ้น และทำให้ฉันได้สัมผัสถึงความรักและความอบอุ่นของจุฬา ที่เป็นที่พึ่งของฉันไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม
รักจุฬาจังเลย

ปล.ขอโทษที่หยาบคายเล็กน้อย แต่ ณ จุดๆนั้น มันอารมณ์นั้นล่ะค่ะ