เมื่อฉันไปเป็นอาสาสมัครที่ประเทศฮ่องกง |.:4:.คืนแรกในฮ่องกง

โฮสเทลตั้งอยู่ชั้นบนของตึกแห่งหนึ่งซึ่งด้านล่างเป็นธนาคาร ซึ่งถ้าไม่รู้เลขที่ของตึก อาจไม่มีทางรู้เลยว่ามันจะอยู่ตรงไหน ที่ฮ่องกงโฮสเทลส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนี้ ข้างล่างเป็นร้านอะไรซักอย่างหรือเป็นตึกอะไรซักอย่าง แต่ข้างบนเป็นโฮสเทลซึ่งกินพื้นที่ประมาณ 3-4 ชั้น บางตึกก็เป็นตึกที่มีโฮสเทลหลายๆแห่งอยู่รวมกันแต่คนละชั้น โฮสเทลที่ฉันอยู่คืนนี้ชื่อ Yesinn @ causeway bay ฉันหารีเซปชั่นเช็คอิน เข้าห้องพักซึ่งเป็นแบบหอรวมหญิงล้วน ห้องที่ฉันอยู่เป็นห้องเตียงสามชั้น ทั้งหมดสามเตียง รวมแล้วก็มี 9 ที่นอนสำหรับสิ่งมีชีวิตผู้หญิง ห้องตกแต่งด้วยแม่สีสามสีและสีเขียว เสาเตียงเป็นสีแดงสด ผ้าปูที่นอนสีน้ำเงิน หมอนสีเหลือง ผ้าห่มสีเขียว สวยดีมีสไตล์มากค่ะ ห้องพักสะอาดสะอ้าน มีห้องน้ำในตัว ที่ซุกหัวนอนของฉันอยู่ชั้นล่างสุด ที่นอนน่ารักขนาดนี้ คืนนี้คงนอนหลับดีแน่ๆเลย

ที่ซุกหัวนอนของฉันคืนนี้

เจ็สซี่ขึ้นมาส่งฉันถึงห้องนอน ฉันเจอเพื่อนร่วมห้อง 1 คนอยู่ที่เตียงเหนือฉันขึ้นไป ฉันวางกระเป๋าไว้บนเตียงก่อนจะออกไปหาอะไรกินที่ห้องน้ำใกล้ๆ....เอ้ย!! ที่เซเว่นอิเลฟเว่นใกล้ๆ เจ็สซี่พาฉันเดินหาเซเว่นที่ใกล้ที่สุด เพราะฉันยังไม่ได้กินอะไรเป็นมื้อเย็นเลย แต่จริงๆ ฉันก็กินอะไรไม่ค่อยลงแล้วตอนนี้ ทั้งตื่นเต้น และก็ดึกแล้วด้วย เลยอยากหาแค่นมซักกล่องก็พอ

เซเว่นที่ฮ่องกงไม่ใหญ่เท่าเซเว่นบ้านเรา ของกินก็น้อยกว่ามาก และแพงกว่าด้วย ฉันเดินหานมซักกล่องและขนมปังซักอย่าง เลือกอยู่นานก็ได้ขนมปังไส้ครีมมา 1 อัน และเดินไปจ่ายตังค์ คนขายพูดภาษากวางตุ้งใส่ฉันเล็กน้อย น่าจะบอกว่าเป็นจำนวนเงินกี่บาท แน่นอนค่ะ ฉันฟังไม่ออก แต่ก็เห็นตัวเลขราคาบนหน้าจอ ฉันจ่ายเงินเรียบร้อยคนขายก็ยื่นของให้ฉันแบบไม่ได้ใส่ถุง

“ มีถุงไหมคะ” ฉันถามเป็นภาษาอังกฤษ

“ถ้าจะเอาถุงต้องจ่ายมา 50 เซนต์” เขาตอบ

“งั้นไม่เป็นไรค่ะ”

เจ็สซี่บอกว่าที่ฮ่องกงรณรงค์ไม่ใช้ถุงพลาสติกเพื่อลดปัญหาขยะ เพราะประเทศเค้าพื้นที่น้อย กำจัดขยะยาก เวลาไปซื้อของก็ควรมีถุงผ้าใบใหญ่ๆติดตัวไปด้วย

อ่า...ได้เกร็ดความรู้อีกหนึ่งอย่างสำหรับการอาศัยอยู่ในดินแดนนี้แล้ว ดีนะฉันเตรียมถุงผ้าโง่ๆมาจากบ้านด้วยสองใบ

ซื้อของเสร็จ เจ็สซี่ก็เดินกลับมาส่งฉันที่โฮสเทลอีกครั้ง ก่อนจะบอกกับฉันว่า เธอเป็นอาสาสมัครพาร์ทไทม์ให้กับ SCI เท่านั้นแหละ แล้วก็คงไม่ได้อยู่ร่วมค่ายที่กำลังจะเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้ด้วยเพราะเธอมีสอบ และไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบค่ายนี้ซักเท่าไหร่ แต่ถ้าว่างเธอจะไปหาฉันที่ค่าย ฉันสตั๊นไปซักสามสิบวิ ความรู้สึกเหมือนโดนพี่เนียนที่ทำตัวเป็นเพื่อนจนเราคิดว่าจะเกาะเพื่อนคนนี้ไปตลอดค่ายได้ แต่กลับถูกปล่อยกลางอากาศ ด้วยการบอกว่า ฉันแค่มารับอาสาสมัครเฉยๆน่ะ

แหม่...ช่างเคว้งคว้างเสียนี่กระไร เจินน้อยผู้โดดเดี่ยวอยู่กลางเกาะฮ่องกง และเธอยังบอกกับฉันอีกว่า น่าแปลกดีที่ค่ายนี้มีผู้หญิงน้อยกว่าผู้ชาย ปกติค่ายที่ผ่านมามีผู้หญิงมากกว่า แต่ค่ายนี้มีผู้หญิงแค่ 2 คน....เดี๋ยวนะ...แค่ 2 คน!!!! สตั๊นรอบสอง... “แต่เธอไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ มันต้องสนุกแน่นอน” เจ็สซี่พูดทิ้งท้ายก่อนจะลากลับไป ทิ้งให้ฉันเดียวดายกลางสายลมในโฮสเทลสีสดใสแต่เพียงผู้เดียวและรอเวลาเผชิญชะตากรรมในค่ายที่กำลังจะเริ่มในวันพรุ่งนี้แต่เพียงผู้เดียว เอียว เอียว

ฉันนั่งมึนๆอยู่ที่เตียงสีสดของฉัน แกะกล่องนมและขนมปังที่ซื้อมา พอกัดขนมปังเข้าไปคำแรกเท่านั้นแหละ....ถรุ้ยยยย... นี่มันขนมปังหรือกระดาษเช็ดตะ...โต๊ะ วะเนี่ย กระเดือกแทบจะไม่ลง คิดถึงเลอแปงที่บ้านเลยค่ะ ฮือๆ แต่ฉันก็ต้องกล้ำกลืนฝืนทนกินขนมปังกระดาษเช็ดโต๊ะเข้าไป ถือซะว่ากินกันตายละกัน ค่อยยังชั่วที่มีนมอร่อย มื้อเย็นของฉันจบลงตอนเกือบๆสี่ทุ่ม

ฉันยังไม่อยากนอน เพราะเมื่อกี๊ตอนไปเซเว่น ผู้คนยังคงเดินขวักไขว่ครึกครื้นกันอยู่ เห็นทีฉันคงจะต้องออกไปสำรวจฮ่องกงยามราตรีซักหน่อยแล้ว คิดได้ดังนั้นก็รีบจัดการกวาดข้าวของที่จำเป็นใส่กระเป๋าติดตัวและออกจากโฮสเทลไปดูสีสันฮ่องกงยามค่ำคืน

ฉันเดินออกไปตามถนนเพียงคนเดียว ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าแล้ว แต่ผู้คนยังคงเดินกันเต็มถนนไปหมด บ้างก็พ่นควันบุหรี่โขมงโฉงเฉงอบอวลผ่านหน้าฉันไป ให้ความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแซลมอนรมควันเลยค่ะ ถนนสว่างโล่งไม่เหมือนว่านี่คือสี่ทุ่มเลย ฉันเดินไปตามทาง ผ่านร้านเครื่องสำอางค์สว่างไสว ร้านขายยา ร้านจิวเวอรี่ และอีกมากมายหลายร้าน กลางถนนจุดหนึ่งมีแผงลอยขายเคสโทรศัพท์ ทุกอันราคา 10 ดอลล่าร์ฮ่องกงหรือ 40 บาทไทย แผงลอยขายกางเกงและเสื้อซับใน แผงลอยขายรองเท้า ดูแล้วก็คล้ายๆที่ไทยเลยล่ะ โฮสเทลของฉันอยู่ไม่ไกลจาก Time Square นัก ฉันรู้จากเจ็สซี่ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่า ตึก Time Square ที่ว่ามันอยู่ตรงไหน จนเมื่อฉันเดินไปมั่วๆ เรื่อยๆของฉัน ในที่สุดก็มาพบตึก Time Square ที่ว่านั่น ที่นั่นเป็นห้างหรูย่าน Causeway bay ฉันเพียงแค่ถ่ายรูปตึกและผู้คนบนถนน เท่านั้น ไม่ได้เข้าไปดูข้างใน

กินบรรยากาศฮ่องกงยามค่ำคืนจนพอใจ และเดินมาจนกระทั่งเริ่มคิดว่าจะจำทางกลับโฮสเทลไม่ได้แล้ว ฉันจึงตัดสินใจกลับหลังหัน เดินกลับโฮสเทลไปพักผ่อนดีกว่า พรุ่งนี้ยังต้องเจออะไรอีกเยอะ

กลับมาก็เจอเพื่อนร่วมห้องเกือบครบแล้ว ฉันจัดการตัวเอง อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ต่อ wifi ติดต่อกลับเมืองไทยคุยกับเพื่อนๆ เก่ง และน้องก่อนนอน เวลาที่ฮ่องกงเร็วกว่าที่ไทย 1 ชั่วโมง ก็ยังถือว่าต่างกันไม่มากเท่าไหร่นักที่เราจะพอคุยกับคนที่บ้านได้อยู่ ฉันเข้านอนในผ้าห่มสีเขียว ที่นอนนุ่มสบายตัวดี ดีจังเลย ติดอยู่อย่างเดียวที่ทำให้ฉันนอนไม่ค่อยหลับคือ สาวๆร่วมห้องของฉันคุยโทรศัพท์หงุงหงิงๆ และยังเดินไปมาเกือบทั้งคืน เสียงลากรองเท้าแตะของพวกหล่อนนั่นแหละ ทำให้ฉันนอนไม่ค่อยจะหลับซักเท่าไหร่ เฮ้อออ คืนแรกในฮ่องกงของฉันนนนนนนนน